Op 25 augustus 2023 vond in Duisburg (Dui) een van de belangrijkste kano-evenementen ter wereld plaats: het ICF Wereldkampioenschap Sprint Canoeing. Deze kampioenschappen op de iconische Regattabahn waren niet alleen een strijd om de wereldtitels, maar dienden ook als het belangrijkste kwalificatiemoment voor de Olympische Zomerspelen van 2024.
Als sportfotograaf had ik de kans om dit spektakel vast te leggen. Ik wilde dit sportevenement ook gebruiken om de Fujifilm X-T3 met de Fujinon 100-400mm F4.5-5.6 lens naast de Canon 1Dx Mii met Canon 100-400mm F4-5.6 lens en 1.4x extender aan de tand te voelen. Beide camera combinaties hebben zo hun goede en minder goede eigenschappen.
De Locatie: Regattabahn Duisburg
De Regattabahn is een van de meest prestigieuze banen voor watersporten in Europa. Gelegen in het Sportpark Duisburg, biedt deze locatie een perfect decor voor topsportevenementen. De brede waterbaan, omgeven door groen en tribunes, zorgt voor een dynamische setting die zowel fotografisch als sportief veel mogelijkheden biedt. En parkeren kon gelukkig redelijk dichtbij.
De Impact van het Evenement
Naast de sportieve prestaties was de sfeer op de Regattabahn fantastisch. De tribunes zaten vol met supporters, coaches en familieleden van de atleten. De spanning van de Olympische kwalificatie zorgde voor extra emotie en motivatie bij de sporters, wat je terugzag in zowel de wedstrijden als de reacties na de finish.
Dit evenement was niet alleen een sportieve mijlpaal voor de atleten, maar ook een geweldige kans voor mij als fotograaf om de kracht, snelheid en emotie van sprintkanovaren vast te leggen. De beelden van deze dag vormen een waardevolle toevoeging aan mijn portfolio en benadrukken hoe veelzijdig en dynamisch sportfotografie kan zijn.
Indrukwekkende wedstrijden
De wedstrijden waren een aaneenschakeling van indrukwekkende prestaties. Atleten uit de hele wereld streden om een felbegeerde Olympische kwalificatieplaats, wat voor extra spanning zorgde.
Een van de meest memorabele momenten was de finale van de K1 1000 meter mannen, waarin de strijd pas op de laatste meters beslist werd. De energie en vastberadenheid op de gezichten van de atleten waren duidelijk zichtbaar. Dit soort momenten zijn een droom voor een fotograaf: pure emotie, maximale inspanning en de adrenaline van de sport die van de beelden afspat.
Ook bij de damesfinales waren er indrukwekkende races. De kracht en techniek die deze atletes lieten zien, maakten duidelijk waarom sprintkanovaren een van de meest intense disciplines binnen de watersport is.
De Uitdagingen
Sprintkanovaren is een unieke tak van sportfotografie. Waar je bij veel andere sporten vaste actiepunten hebt, verplaatst het spektakel zich hier razendsnel over het water. Dit betekent dat je continu moet anticiperen en snel moet reageren op de bewegingen van de atleten. De snelheid, het opspattende water en de wisselende lichtomstandigheden maakten deze wedstrijd extra uitdagend om te fotograferen.
Met mijn redelijk lichte Fujifilm X-T3 kon ik flexibel werken en profiteren van de redelijk snelle autofocus en beeldkwaliteit. De combinatie met de 100-400mm lens (150-600mm met 1,5 x crop-factor) zorgde ervoor dat ik atleten op afstand kon vastleggen zonder in te boeten op details. Hierdoor kon ik close-ups maken van de intense inspanningen van de roeiers. Mijn full frame Canon 1Dx Mii, met de 100-400mm lens en 1.4x extender, gaf me de snelle en betrouwbare autofocus die ik nodig had.
De fotografische aspecten van deze sport
Bij het fotograferen van kano sprint zijn er een paar essentiële aspecten die het verschil maken tussen een goede en een geweldige foto:
1. Sluitertijd en Beweging
Gezien de snelheid van de kanoërs gebruikte ik een sluitertijd van minimaal 1/1000s om de actie haarscherp vast te leggen. In sommige gevallen experimenteerde ik met langere sluitertijden, tussen de 1/60 en 1/10 sec, om een bewegingsonscherpte i armen en paddles te creëren en zo de snelheid extra te benadrukken. Belangrijk hierbij is wel dat het bovenlichaam en hoofd redelijk scherp in beeld zijn.
2. Focus en Compositie
De autofocus moest snel en accuraat zijn. Met mijn Canon 1Dx Mii gebruikte ik AI Servo-modus om de bewegende onderwerpen te volgen, terwijl ik bij de Fujifilm X-T3 de continue autofocus inzette. Daarnaast probeerde ik de kanoërs niet altijd centraal in het frame te plaatsen, maar juist dynamische composities te maken waarbij water en omgeving de actie versterkten.
3. Licht en Weersomstandigheden
Het weer in Duisburg was wisselend: momenten van fel zonlicht werden afgewisseld met bewolking. Dit betekende continu aanpassen van instellingen, zoals ISO en witbalans. Vooral het wateroppervlak reflecteerde veel licht, waardoor ik soms gebruikmaakte van onderbelichting (-0,3 of -0,7 EV) om overbelichte delen te voorkomen.
4. Standplek
Bij dit soort sport is het van essentieel belang om op redelijke ooghoogte van de atleten te fotograferen. Dan pas kun je kracht en emotie pas echt goed in beeld brengen. Ik had gelukkig de mogelijkheid om vanaf een drijvend platform, speciaal voor fotografen, redelijk kort achter de finishlijn te kunnen zitten/liggen.
Vergelijking van Camera-uitrusting: Fujifilm X-T3 vs. Canon 1Dx Mark II
Het fotograferen van een snel en dynamisch evenement als het ICF Wereldkampioenschap Sprint Canoeing vraagt om een camera-uitrusting die snelheid, precisie en flexibiliteit combineert. Tijdens het evenement gebruikte ik twee verschillende systemen:
1. Fujifilm X-T3 met de Fujinon 100-400mm F4.5-5.6 lens.
2. Canon 1Dx Mark II met de Canon 100-400mm F4-5.6 lens en 1.4x extender.
Beide combinaties hebben hun eigen voordelen en unieke eigenschappen, afhankelijk van de situatie waarin ze werden gebruikt.
Fujifilm X-T3 met Fujinon 100-400mm F4.5-5.6
Voordelen:
✅ Lichtgewicht en compact: De X-T3 is een APS-C camera en daardoor lichter dan de Canon 1Dx Mark II. Dit maakte hem ideaal voor langere periodes handheld fotograferen, vooral wanneer snelle herpositionering nodig was. Ondanks dat de Fujinon 100-400mm F4.5-5.6 best een zwaardere lens is.
✅ Extra bereik door cropfactor: Door de APS-C sensor heeft de Fujinon 100-400mm effectief een bereik van 150-600mm in full-frame equivalent, zonder extra accessoires zoals een extender. Dit gaf me de mogelijkheid om atleten op afstand goed in beeld te krijgen zonder verlies van autofocus- en beeldkwaliteit.
✅ Goede beeldkwaliteit: De X-T3 levert scherpe en gedetailleerde beelden, met een uitstekende kleurweergave, wat vooral handig was bij de contrastrijke weersomstandigheden.
✅ Snelle en stille elektronische sluiter: Hierdoor kon ik discreet fotograferen en razendsnel achter elkaar beelden maken zonder geluidsoverlast. Hoewel dat bij deze sporten op grote afstand van de sporters niet echt noodzakelijk is.
Nadelen:
❌ Autofocus minder snel dan de Canon 1Dx Mark II: Hoewel de X-T3 prima autofocusprestaties levert, merkte ik dat de tracking bij extreem snelle bewegingen minder consistent was dan bij de Canon.
❌ Minder dynamisch bereik bij hoge ISO: Vooral bij schaduwrijke delen en wisselende lichtomstandigheden kwam er iets meer ruis naar voren dan bij de Canon.
❌ Batterijduur: De Fujifilm X-T3 verbruikt meer batterij dan een DSLR, waardoor ik regelmatig batterijen moest wisselen.
Canon 1Dx Mark II met Canon 100-400mm F4-5.6 + 1.4x Extender
Voordelen:
✅ Extreem snelle autofocus: De 1Dx Mark II is gebouwd voor snelheid en precisie, en dat was duidelijk merkbaar. Het volgen van bewegende atleten op het water was moeiteloos en accuraat.
✅ Hoge burst rate (14 fps): Dit maakte het mogelijk om precies het juiste moment vast te leggen, bijvoorbeeld wanneer een kanoër krachtig door het water brak of een beslissende finishlijn passeerde.
✅ Uitstekende prestaties bij hoge ISO: In situaties met minder licht, zoals onder bewolking of in de late middag, presteerde de Canon beter dan de Fujifilm, met minder ruis en meer detail in donkere gebieden.
✅ Meer controle over scherptediepte: Dankzij de full-frame sensor en de combinatie met de 1.4x extender kon ik een fraai bokeh-effect creëren, waardoor de atleten nog beter loskwamen van de achtergrond.
Nadelen:
❌ Zwaarder en minder flexibel De Canon 1Dx Mark II is een robuuste en zware camera, en samen met de 100-400mm lens plus 1.4x extender werd dit een flinke belasting bij langdurig handheld fotograferen. Een monopod heb ik niet gebruikt maar was soms nodig om de belasting te verlichten. Een monopod voel ik me toch beperkt in mijn bewegingen en tijdens het pannen.
❌ Extender vertraagt de autofocus: Hoewel de 1.4x extender extra bereik gaf (560mm op full-frame), zorgde deze af en toe ook voor een lichte vertraging in de autofocusprestaties. Dit was vooral merkbaar bij snel bewegende atleten in uitdagende lichtomstandigheden. Maar over het algemeen presteerde de autobus prima zelfs met de 1.4x extender.
❌ Minder flexibel in snelle compositiewisselingen: Door het gewicht en de afmetingen was het minder praktisch om een hele dag vanuit de hand te fotograferen.
Wanneer gebruikte ik welke camera?
Voor roeiers die recht op me af kwamen koos ik vaker de Canon 1Dx Mark II. De snelle, goede autofocus en burst rate zorgden ervoor dat ik scherpe en dynamische beelden kon maken van atleten in actie. Sporters die recht op je afkomen met hogere snelheid is soms lastig voor veel camera's. Maar de Canon stond uiteraard zijn mannetje.
Voor flexibele composities en langere periodes handheld fotograferen gebruikte ik de Fujifilm X-T3. Dankzij het lichte gewicht en het extra bereik door de cropfactor kon ik creatieve hoeken zoeken, zonder snel vermoeid te raken.
Bij slechte lichtomstandigheden presteerde de Canon beter door de full-frame sensor en hogere ISO-capaciteit.
Conclusie gebruikte apparatuur
Beide camera's hebben hun eigen sterke punten, en de keuze tussen de Fujifilm X-T3 en de Canon 1Dx Mark II kwam neer op de specifieke fotografische situatie. De Canon was de absolute winnaar in snelheid, autofocus en prestaties bij weinig licht, terwijl de Fujifilm excelleerde in flexibiliteit, bereik en draagbaarheid.
Deze combinatie gaf me de vrijheid om het ICF Wereldkampioenschap Sprint Canoeing 2023 op een veelzijdige manier vast te leggen. Of het nu ging om brede shots van de hele race of gedetailleerde close-ups van de inspanning op de gezichten van de atleten, beide camera's vulden elkaar perfect aan.
Conclusie van de dag
Mijn bezoek aan het ICF Wereldkampioenschap Sprint Canoeing in Duisburg was een onvergetelijke ervaring. De combinatie van snelheid, techniek en emotie maakte dit een perfecte uitdaging voor sportfotografie. Dankzij de veelzijdigheid van mijn camera-uitrusting kon ik zowel overzichtsshots als krachtige close-ups vastleggen.
Dit evenement onderstreepte opnieuw hoe belangrijk het is om als fotograaf flexibel te blijven en je continu aan te passen aan de omstandigheden. Of het nu gaat om snelle actie, wisselend licht of een onverwachte wending in de race. Sportfotografie draait om anticiperen en vastleggen van het beslissende moment.
